Blog: Tijd vinden

In najaar 2023 werd Pieter Snel bestuurslid van de VDLG en in maart 2024 nam hij het voorzitterschap over van afscheidnemend voorzitter Sacha van der Zande. Inmiddels is hij twee jaar bestuurslid. Hij schreef een korte terugblik.

Onlangs kreeg ik ineens een reeks duimpjes op LinkedIn. Blijkbaar had LinkedIn automatisch een berichtje gedeeld dat ik twee jaar bij de VDLG werk. Leuk hoor, maar het had van mij niet gehoeven. Mijn eerste reactie was vooral: o ja? Zijn die twee jaar nu al om? Ze zijn werkelijk omgevlogen.

Toen ik bij mijn huidige werkgever ging werken, ging ik van 1,0 naar 0,8 fte. Ik ben op de dag die overbleef iets gaan doen voor de VDLG. Ik dacht: mijn vak, daar zie ik echt kansen voor, dat wil ik ook volop tot zijn recht laten komen. In no time had ik kennisgemaakt met een heleboel mensen die allerlei rollen vervullen ten aanzien van mijn vak – leraren, leraren, leraren, heel veel leraren, studenten, lerarenopleiders, onderwijsontwikkelaars, onderwijsadviseurs, onderzoekers, hoogleraren, lectoren – en was er zodoende een heleboel inspiratie mijn eigen vak (aan de pabo waar ik werk) komen binnenstromen. Ik zag lijntjes waarmee ik dingen kan verbinden en het vak binnen en buiten mijn school een beetje steviger, zichtbaarder, en wat het al niet nodig heeft, kan maken.

Eerlijke bekentenis: ik was jaren lid van de VDLG, en was misschien wel het stilste lid, en als ik daarop terugkijk vraag ik me af: waarom? Ik begon met de jaren meer kansen voor het vak te zien en heb op een gegeven moment bewust wat tijd vrijgemaakt (wat denk ik precies de bottle neck is van vrijwilligerswerk: de tijd die je van mensen vraagt terwijl die er eigenlijk nauwelijks is) en ben bestuurswerk bij de VDLG gaan doen. En nu ik eenmaal vrijwilliger in die rol ben, verbaast het me dat ik het niet eerder ben gaan doen.

Nú is mijn taak binnen de VDLG o.a. om vrijwilligers aan te trekken. Collega’s die graag binnen de VDLG iets willen doen (vanaf hier wordt mijn post een beetje sluikreclame). Ik praat hier veel over met collega’s: over hoe je leren binnen ons vak kunt organiseren, hoe je kunt samenwerken met lerarenopleidingen, hoe je buiten je sectie kunt leren, hoe je samen nieuwe ideeën kunt ontwikkelen, en hoe je ruimte in je werk kunt creëren om op adem te komen. Ruimte waarin je niet per se doelgericht aan het vak werkt, maar waarin je toch persoonlijk, professioneel en vakinhoudelijk iets ontwikkelt. Tijd waarin inzichten kunnen rijpen, en waarin je soms ook collectief tot nieuwe inzichten kunt komen.

En meer en meer leer ik over de lespraktijk van collega’s en meer en meer begin ik te begrijpen dat verenigingswerk zich ook lastig verhoudt tot het werk van leraar. Dat loopt in de regel altijd over fte’s heen. Je laat een collega of leerling niet zitten. Je pakt graag een belangrijk project in school op ook al heb je er niet meer zoveel tijd voor met wat je allemaal doet.

Toen ik enige tijd geleden een aantal bestuursleden van verschillende vakverenigingen interviewde was dat ook hun analyse. We willen een sterke beroepsgroep, en dat is serieus werk, maar het wordt binnen vakverenigingen grotendeels (>99%) door vrijwilligers gedaan. Het is voor de toekomst, hopelijk de nabije: maar daar zou ook een verandering passen. Serieus werk maken van het vakverenigingenwerk dat al zo serieus wordt uitgevoerd door heel veel leraren, gewoon naast hun baan. Het vakverenigingenwerk misschien ook deels als ‘vak-werk’ zien en landelijk bekostigen.

Om dit verhaal toch van een soort slot of kleine moraal te voorzien: ben je als collega levensbeschouwing/ godsdienst benieuwd wat je zou kunnen betekenen binnen onze vakgemeenschap, dan nodig ik je van harte uit om samen een kop koffie of thee te drinken en erover van gedachten te wisselen! En als je je herkent in het bovenstaande over knellende fte’s, dan begrijp ik je maar al tezeer. Wellicht loop je als vakcollega dan te zijner tijd eens binnen bij onze vereniging om te zien welke bijdrage je kunt leveren.

Het artikel over de vakverenigingen werd vorige maand gepubliceerd in Van 12 tot 18 en kun je lezen op de website van het tijdschrift: Ontmoetingsplaats voor vakdocenten.